Υπογλωττιδική στένωση καλείται η ελάττωση της διαμέτρου του αεραγωγού στο τμήμα του λάρυγγα κάτω από τις φωνητικές χορδές (υπογλωττιδική χώρα). Η φυσιολογική διάμετρος της υπογλωττιδικής χώρας στα νεογνά είναι 4 mm και αυξάνει μέχρι την ενηλικίωση. Η υπογλωττιδική στένωση συναντάται σε δύο μορφές:
- τη συγγενή
- την επίκτητη
Ποια είναι τα αίτια της υπογλωττιδικής στένωσης;
Η συγγενής υπογλωττιδική στένωση παρουσιάζεται από τη γέννηση και μπορεί να σχετίζεται με άλλα γενετικά σύνδρομα και καταστάσεις. Ο υπογλωττιδικός χώρος παραμένει στενός επειδή για παράδειγμα ο χόνδρος δεν σχηματίστηκε σωστά πριν από τη γέννηση. Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή.
Αντίθετα, η επίκτητη υπογλωττιδική στένωση αναπτύσσεται μετά τη γέννηση. Μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη, τραύμα ή μετά από παρατεταμένα διαστήματα διασωλήνωσης και αερισμού για αναπνευστικά προβλήματα κλπ.
Ποια είναι τα πιο κοινά συμπτώματα της υπογλωττιδικής στένωσης;
Τα πιο κοινά συμπτώματα της υπογλωττιδικής στένωσης είναι:
- Θορυβώδης αναπνοή, η οποία επιδεινώνεται όταν το βρέφος είναι άρρωστο ή μετά από άσκηση/έντονη δραστηριότητα
- Αναπνευστική δυσχέρεια
- Χαμηλή πρόσληψη βάρους
Υπογλωττιδική στένωση: Πώς τίθεται η διάγνωση;
Για τη διάγνωση της υπογλωττιδικής στένωσης απαιτείται εξέταση από Ωρλ.
Το ιστορικό συγκεκριμένων παραγόντων κινδύνου παίζει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο, η οριστική διάγνωση γίνεται μέσω της αξιολόγησης των αεραγωγών με μικρολαρυγγοσκόπηση και βρογχοσκόπηση.
Τι θεραπευτικές επιλογές υπάρχουν για την υπογλωττιδική στένωση;
Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα θεραπευτικών επιλογών με τη θεραπεία να εξαρτάται από το βαθμό υπογλωττιδικής στένωσης και τα σχετικά συμπτώματα. Κυριότερο από αυτά τα συμπτώματα είναι το πόσο επηρεάζεται η αναπνοή του παιδιού. Επιπλέον, η απόφαση για την επιλογή θεραπείας επηρεάζεται από τα συνοδά νοσήματα που έχει ο ασθενής.
Στις ήπιες/ μέτριες περιπτώσεις μπορεί να συστηθεί υποστηρικτική φροντίδα και στενή παρακολούθηση. Τις περισσότερες φορές επέρχεται βελτίωση με την πάροδο του χρόνου και την ανάπτυξη του αεραγωγού. Ορισμένες περιπτώσεις ήπιας στένωσης μπορεί να αντιμετωπιστούν και χειρουργικά. Για πιο σοβαρά προβλήματα, συνιστάται χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της βλάβης μέσω διαφόρων τεχνικών και προσεγγίσεων. Συχνά μπορεί να χρησιμοποιηθεί χόνδρος από άλλο σημείο του σώματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η στένωση είναι τόσο σοβαρή που απαιτείται τραχειοστομία για να παρακαμφθεί η βλάβη πριν την οριστική της διόρθωση.