Τι είναι οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια);
Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια) βρίσκονται δίπλα στις ευσταχιανές σάλπιγγες και επιτελούν όμοιο ρόλο με εκείνο των αμυγδαλών. Ως μέρος του λεμφικού συστήματος, συμβάλλουν στην άμυνα του οργανισμού, προστατεύουν από μικροοργανισμούς που εισβάλλουν στο σώμα και καταπολεμούν τις λοιμώξεις.
Το μέγεθος των αδενοειδών εκβλαστήσεων τείνει να αυξάνεται κατά την παιδική ηλικία, φθάνοντας συνήθως στο μέγιστο μέγεθος στην ηλικία των 6-7 ετών, πριν αρχίσουν να υποστρέφουν κατά την ενηλικίωση.
Υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια): Αίτια
Η υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) συνιστά παθολογική διόγκωση των δομών αυτών, οι οποίες εντοπίζονται στο ρινοφάρυγγα πίσω από τη μύτη. Η κατάσταση αυτή περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1868 από τον Δανό ιατρό Wilhelm Meyer. Ο Meyer μελέτησε τηv υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων, η οποία προκαλεί απόφραξη των ρινικών αεραγωγών και σταδιακά μπορεί να οδηγήσει σε γναθοπροσωπικές ανωμαλίες. Με πιο απλά λόγια, ένα παιδί με υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων αναγκάζεται να αναπνέει από το στόμα και όχι από τη μύτη. Αν δεν αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του προσώπου και των δοντιών του, μεταβάλλοντας την όψη προς το λεγόμενο «αδενοειδές προσωπείο».
Η υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων είναι συχνότερη στην παιδική ηλικία. Πρόκειται είτε για εκ γενετής εύρημα, είτε είναι απόρροια επαναλαμβανόμενων βακτηριακών, ιογενών λοιμώξεων ή αλλεργίας στην περιοχή. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου συνυπάρχει και υπερτροφία αμυγδαλών, οπότε σε αυτήν την περίπτωση η αντιμετώπιση είναι συνδυαστική.
Υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια): Κλινική εικόνα
Η κλινική εικόνα της υπερτροφίας αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) παρουσιάζεται ως εξής:
- Επιμένουσα ρινική συμφόρηση – δυσκολία στην αναπνοή από τη μύτη
- Βλεννοπυώδης ρινική καταρροή
- Αναπνοή αποκλειστικά μέσω του στόματος
- «Αδενοειδές προσωπείο»
- Ροχαλητό
- Αποφρακτική υπνική άπνοια
- Υποτροπιάζουσα ή χρόνια μέση ωτίτιδα λόγω της γειτνίασής τους με τις ευσταχιανές σάλπιγγες
- Βαρηκοΐα λόγω της συλλογής υγρού πίσω από το τύμπανο (εκκριτική ωτίτιδα)
- Δυσκολίες στην κατάποση
- Φαρυγγίτιδα
- Διαταραχές στην ομιλία
Διάγνωση υπερτροφίας αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια)
Oι αδενοειδείς εκβλαστήσεις δεν μπορούν να φανούν κοιτάζοντας απλά μέσα στο στόμα. Ωστόσο, η διάγνωση της υπερτροφίας των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) μπορεί να τεθεί από έναν έμπειρο Ωρλ με τη φυσική εξέταση, την κλινική εικόνα και τη συνεκτίμηση του ιστορικού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, για την επιβεβαίωση της τελικής διάγνωσης, μπορεί να χρειαστεί η εισαγωγή ενός μικρού ενδοσκοπίου μέσω της μύτης για την επισκόπηση των αδενοειδών εκβλαστήσεων ή ακτινογραφία αδενοειδών.
Πώς θεραπεύεται η υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια);
Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης. Οι περισσότεροι ασθενείς με μικρή υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) και ήπια συμπτώματα δεν χρήζουν ιδιαίτερη θεραπεία. Σε ασθενείς με έντονα συμπτώματα, η θεραπεία επικεντρώνεται είτε στην επίλυση της υποκείμενης αιτίας που οδηγεί στην υπερτροφία, είτε στην αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων.
Σε περιπτώσεις λοιμώξεων, οι βακτηριακές λοιμώξεις συνήθως αντιμετωπίζονται με ειδική αντιβιοτική αγωγή, ενώ στις ιογενείς λοιμώξεις που δεν έχουν θέση τα αντιβιοτικά, τα συμπτώματα υποχωρούν αυτόματα μέσα σε 5-7 ημέρες.
Σε αλλεργίες συστήνονται φάρμακα, όπως ρινικά στεροειδή σπρέι, για τη συρρίκνωση των διογκωμένων αδενοειδών εκβλαστήσεων.
Αντίθετα, αν οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις συρρικνώνονται από μόνες τους καθώς το παιδί μεγαλώνει, μπορεί να επιλεγεί συστηματική παρακολούθηση.
Ωστόσο, αν οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις συνεχίσουν να προκαλούν προβλήματα παρά τη θεραπευτική αγωγή, η αδενοειδεκτομή θεωρείται η καλύτερη δυνατή λύση.
Πότε υπάρχει ένδειξη για αδενοειδεκτομή – αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια);
Η αδενοειδεκτομή ενδείκνυται σε περιστατικά όπου η υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής του μικρού ασθενούς.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο προστατευτικός ρόλος των αδενοειδών εκβλαστήσεων έχει μετατραπεί σε «εχθρικό» και η κατάσταση είναι αδύνατο να αναστραφεί αν δεν πραγματοποιηθεί χειρουργική αφαίρεση.
Συνεπώς, η αδενοειδεκτομή αποτελεί θεραπεία εκλογής όταν το παιδί αντιμετωπίζει:
- Δυσκολία στην αναπνοή
- Προβλήματα στον ύπνο (ροχαλητό και υπνική άπνοια)
- Πόνο στο αυτί και προβλήματα ακοής
- Εμμένουσα ρινική καταρροή
- Ένρινη ομιλία
Σε περίπτωση που συνυπάρχει υπερτροφία αμυγδαλών, τότε η επέμβαση μπορεί να συνδυαστεί με αμυγδαλεκτομή.
